14/07/24 21:26
Was het het vroege uur? Was het de lange afstand? Of was het de naam van de rit? Feit was dat er zich deze ochtend slechts 22 fris en montere renners aanmeldden bij André.
Alors enfants de la patrie, een rit met een Franse slag dus, le quatorze juillet vous-savez, en zowaar een mini-ploegen competitie op de vrije stukken.
De bestemming was Ijzendijke en wanneer je de woorden ijs en dijk hoort in een plaatsnaam dan kan je er donder op zeggen dat deze plek zich ergens in Nederland bevindt. Echt Frans klinken doet het nu ook weer niet, n'est-ce pas...
Aangezien de Fransen in de paella werden gedraaid was het aan ons - allez les bleus - om de benen te laten spreken op deze zonnige veertiende. Vertrekken deden we naar rechts, iets wat in ze in Frankrijk tegenwoordig ook kennen, maar dat is een ander verhaal...
Richting Vrasene kruisten we een colonne old-timer tractoren, wat aantoonde dat er voorlopig nog geen LEZ is in het Waasland. Even verder konden we zien dat De Clerck niet alleen ramen en deuren fabriceert, nee hoor, ook luchtballonnen zijn mogelijk. Lekker warm in de mand maar of het isoleert is nog maar la question...
De banen naast de E34 vormde een rode draad in de rit van aujourd'hui en net toen we afdraaiden aan de afrit Kemzeke dook het fenomeen op van een nep-lekke band. Was het een hongerklop? Een hallucinatie ? Of had er iemand zin in een Mac Flurry?
We lieten België achter ons en staken de grens over naar Nederland. We doorkruisten de Zeeuwse polders tegen de wind in op zoek naar het eerste vrij stuk (van 9km).
Nog voor we dit vonden was de nep lekke band echt wel plat en drong zich een pitstop op midden in de polders. Al snel konden we onze trip (ahum...) verder zetten. Philipinne lieten we links liggen vandaag, geen mosselen zo vroeg op de ochtend.
De Zeeuwse polders zijn zeer vruchtbaar getuige het feit dat er zelfs een ski piste uit de grond is geschoten. Het startschot van het vrij stuk werd gegeven en ondanks de stevige wind bleef het tempo hoog.
Het enthousiasme van de snelle groep was zelfs zo groot dat ze er nog een paar kilometers bij deden alvorens de bestemming van de dag, Petit Paris, te bereiken.
In het midden van de Zeeuwse polders staat een miniatuur versie van la Tour Eifel... rare jongens die Zeeuwen... in de camionette lag er dan wel geen (zak) dolomiet maar door de tafel te verplaatsen was het gat in de grond naast la Tour Eifel ook afgedekt. Kwestie van geen verstuikte enkels op te lopen ...
Na de nodige ravitaillering was het tijd om terug koers te zetten richting la douce Flandre en met de wind in de rug begonnen we te flirten met de Belgisch-Nederlandse grens in het Meetjesland.
Het tweede deel werd uiteindelijk een snelle tocht via Sas van Gent en Zelzate richting tweede vrij stuk. Meegaan met de snelle groep op een vrij stuk is nogal lastig wanneer je net een koekje wil eten. Rijden en drinken gaan al niet goed samen, laat staan trappen en happen aan die snelheid.
Via Stekene, Kemzeke en Sint Pauwels reden we richting het thuisfront. Ondanks de afstand en de snelheid van de ganse rit reden we gezwind richting Kruibeke al voelde iedereen toch wel de inspanning.
Na 130km bereikten we onze eindbestemming het Sonneke om de nodige krachten op te doen voor de rest van de dag en de winnaars van de ploegencompetitie te overladen met Camembert.
C'était une très belle balade, merci à Sindy pour l'hospitalité et la bouf et un grand merci aux Sam et Alain pour nous guider et piloter comme un TGV.
A la prochaine mes amis.
Tom S.
Alors enfants de la patrie, een rit met een Franse slag dus, le quatorze juillet vous-savez, en zowaar een mini-ploegen competitie op de vrije stukken.
De bestemming was Ijzendijke en wanneer je de woorden ijs en dijk hoort in een plaatsnaam dan kan je er donder op zeggen dat deze plek zich ergens in Nederland bevindt. Echt Frans klinken doet het nu ook weer niet, n'est-ce pas...
Aangezien de Fransen in de paella werden gedraaid was het aan ons - allez les bleus - om de benen te laten spreken op deze zonnige veertiende. Vertrekken deden we naar rechts, iets wat in ze in Frankrijk tegenwoordig ook kennen, maar dat is een ander verhaal...
Richting Vrasene kruisten we een colonne old-timer tractoren, wat aantoonde dat er voorlopig nog geen LEZ is in het Waasland. Even verder konden we zien dat De Clerck niet alleen ramen en deuren fabriceert, nee hoor, ook luchtballonnen zijn mogelijk. Lekker warm in de mand maar of het isoleert is nog maar la question...
De banen naast de E34 vormde een rode draad in de rit van aujourd'hui en net toen we afdraaiden aan de afrit Kemzeke dook het fenomeen op van een nep-lekke band. Was het een hongerklop? Een hallucinatie ? Of had er iemand zin in een Mac Flurry?
We lieten België achter ons en staken de grens over naar Nederland. We doorkruisten de Zeeuwse polders tegen de wind in op zoek naar het eerste vrij stuk (van 9km).
Nog voor we dit vonden was de nep lekke band echt wel plat en drong zich een pitstop op midden in de polders. Al snel konden we onze trip (ahum...) verder zetten. Philipinne lieten we links liggen vandaag, geen mosselen zo vroeg op de ochtend.
De Zeeuwse polders zijn zeer vruchtbaar getuige het feit dat er zelfs een ski piste uit de grond is geschoten. Het startschot van het vrij stuk werd gegeven en ondanks de stevige wind bleef het tempo hoog.
Het enthousiasme van de snelle groep was zelfs zo groot dat ze er nog een paar kilometers bij deden alvorens de bestemming van de dag, Petit Paris, te bereiken.
In het midden van de Zeeuwse polders staat een miniatuur versie van la Tour Eifel... rare jongens die Zeeuwen... in de camionette lag er dan wel geen (zak) dolomiet maar door de tafel te verplaatsen was het gat in de grond naast la Tour Eifel ook afgedekt. Kwestie van geen verstuikte enkels op te lopen ...
Na de nodige ravitaillering was het tijd om terug koers te zetten richting la douce Flandre en met de wind in de rug begonnen we te flirten met de Belgisch-Nederlandse grens in het Meetjesland.
Het tweede deel werd uiteindelijk een snelle tocht via Sas van Gent en Zelzate richting tweede vrij stuk. Meegaan met de snelle groep op een vrij stuk is nogal lastig wanneer je net een koekje wil eten. Rijden en drinken gaan al niet goed samen, laat staan trappen en happen aan die snelheid.
Via Stekene, Kemzeke en Sint Pauwels reden we richting het thuisfront. Ondanks de afstand en de snelheid van de ganse rit reden we gezwind richting Kruibeke al voelde iedereen toch wel de inspanning.
Na 130km bereikten we onze eindbestemming het Sonneke om de nodige krachten op te doen voor de rest van de dag en de winnaars van de ploegencompetitie te overladen met Camembert.
C'était une très belle balade, merci à Sindy pour l'hospitalité et la bouf et un grand merci aux Sam et Alain pour nous guider et piloter comme un TGV.
A la prochaine mes amis.
Tom S.
Tom Seeldraeyers