8u, net op tijd aan de Saniver. Er stond al een 12-tal man startklaar, en ook het winnend lotje was al getrokken, ik had prijs vandaag.
En zelfs nog een tweede keer prijs: Joeri gaf me ook nog een binnenbandje met een lange sepap.
Dat was nog van de rit naar de Vlaemsche Ardennen. Die zware rit, reeds na 3km waren we slechts nog met drie om de 110km te malen: Joeri, Jelle en ikke. En na 30km stonden we stil na die keien afdaling, die de mannen van de 90km zonder kleerscheuren waren door gekomen, want ze staken ons gezwind voorbij. Een ferm gat in Joeri zijn achterband, de smurrie in de tubeless band kon zijn werk niet doen, en het bandje dat hij bij had was voor zijn voorwiel, maar langs achter heeft hij een hoge velg om te kunnen vlammen.
Gelukkig heb ik ook van die hoge velgen, niet om te vlammen, maar gewoon omdat dat schoon is. En zodoende hem dus een bandje kunnen lenen.
Daarna toen verder over dat dozijn bergjes daar rond Ronse, op en neer, en tussendoor een strak tempo, maar rond km 100 kreeg ik daar een klopke van de hamer, dat het geen naam meer had. Al goed had ik nog juist 1 honingkoek en had Joeri nog wat water voor mij, zodat ik toen toch ons Roze Olifantencafe heb gehaald. Blue Boys, one team!
Terug naar de rit van vandaag. Briefing van Luc: ditmaal geen opdrachten onderwege, want dat heeft ons de vorige keer geen geluk gebracht met de valpartijen toen. Desalniettemin is Ignace van de partij, wil hij wraak nemen? Tonen dat hij weer de oude is?
Luc heeft gekozen voor zijn klassiek parcours, met drie (ja 3) vrije stukken, en het laatste vrije stuk is dat van de woensdag maar dan langer, totdat je de groep weer hebt ingehaald, zei hij. Ik snapte er niks van, maar dat werd later wel duidelijk..
Ondertussen waren er nog enkele renners bij gekomen en konden we op de baan vertrekken. Met Marcel en Werner in de camionette, Werner achter het stuur ditmaal.
En Luc op kop natuurlijk, geflankeerd door Gunther.
Daarachter slechts 4 baankapiteins, maar na Vrasene en Meerdonk steken we de grens al over en mogen we geen baan meer afzetten, wel worden we er regelmatig op uit gestuurd om te kijken als er geen tegenliggend verkeer komt of om toch op een veilige manier de baan over te steken.
Verder rond Hulst, langs de kreek met camping De Vogel, en het tempo zit er goed in.
Hier en daar in het peloton wordt er al gesproken van een lange woensdagrit .. Rudy is op reis in Italie, dus niemand die durft piepen, of heeft iedereen zulk goede benen?
Even later het eerst vrij stuk, we hebben nog energie, een 4-tal man weg, en de tweede groep erachter waar er door 5 kopmannen mooi wordt rond gedraaid aan een 38km/u, netjes. We weten dan ook dat de bevoorrading niet veraf meer is.
Want tijdens het vrij stuk, komt de camionette ons voorbij geraast. Dat zijn we niet gewoon, het is dan ook Werner aan het stuur. Duidelijk met een missie: de bevoorradingstafel opstellen in de lommerte, maar die lommerte dat wordt een heuse zoektocht blijkbaar, of komen de sportdirecteur en Werner toch niet zo goed overeen daar zo tesamen in die cabine? In alle geval, ze rijden de andere kant op, en wij moeten ze achterna, een omweg kan er wel bij, er staat "toch maar" 110km op de agenda vandaag..
En dat het de omweg waard was: zelf gebakken vlaai en cake met of zonder chocolade, ice-tea, cola en water, allemaal netjes uitgestald op een tafel, met zicht op de mastodonten van schepen die over de Schelde naar Antwerpen varen. Hilde heeft haar best gedaan, dikke merci!
We kunnen weer verder, over Kloosterzande, terug langs die kreek, langs de andere kant nu natuurlijk. Over Grauw, ergens was ook nog een vrij stuk, weer reed een 4-tal man weg, maar de rest, die deed het nu rustig aan. Handig toch zo, al die vrije stukken, kan het peloton het eens rustig aan doen, iedereen content.
En zo rijden we Belgie weer binnen, Nieuw-Namen, Kieldrecht en hopla volgend vrij stuk. Weer een handvol mannen weg, wij rustig verder. Luc heeft er stilaan ook genoeg van, en neem een binnenweg. Laat die mannen maar vlammen. Ik ben een klapke aan het doen, en zo komen we aan het punt waar we zullen wachten op de vluchters, maar dan valt mijn frank. De gele trui is het vrij stuk aan het rijden, en ik zou dat geskipt hebben, dat kan toch niet?!
Terug dan maar, verkortingsbaantje terug, en het vrij stuk op mijn eentje. De wind wil niet altijd mee, en ik ben nog zo'n 33km/u aan het trappen, als daar Sam Van Aert uit de tegenovergestelde richting aan komt. Hij komt Pascal Vingegaard helpen. Opeens gaat het tempo naar 40km/u, wat een luxe met zo een super-knecht. One team, remember?
En nog nemen we niet de korste weg naar huis. We volgen de expresweg helemaal tot aan de brug naar Kallo, en gaan over Melsele richting huis. We mogen al even proeven van de gladde asfalt over de pas gerenoveerde E17 brug en slaan dan de Wilgenstraat in om ditmaal eens te stoppen bij de Vasse Kweek.
Daar kunnen we zalig in de lommerte van de bomen bekomen en worden we bediend door Hilde, en ook nog verwend met hapjes van de lavendel-open-veld-dag van de dag ervoor.
Wat nog vandaag:
- Dat de Gentse Feesten begonnen zijn, maar dat men daarom niet weet wanneer ze eindigen. En toch was nr.1 paraat!
- Dat de camionette de zandstrook ditmaal niet genomen heeft.
- Dat ik 130 km op teller had bij thuiskomst aan een dikke 31km/u
Groetjes vanuit Bertrix,
Pascal.