• Home

• Seizoen
• Kalender
• Klassement
• Archief

• Wie is wie?
• Bestuur
• Leden

• Sponsors

• Info
• Reglement
• Verzekering
• Contact

Terugrit weekend

DEEL 1 (Thomas) :
Afspraak aan onze favoriete Doe-Het-Zelfzaak voor 3 dagen fietsplezier.
Vele ouders, kinder en kleinkinderen staan paraat om ons uit te zwaaien richting Hotond.
Vlak voor de welkomspeech van onze voorzitter zorgt Joeri voor de eerste vertraging van de dag. hij heeft echter geen drinkbussen bij en haast zich naar huis om deze te gaan ophalen. Wanneer hij terug arriveert neemt Raf het woord, hij verzekerd de thuisblijvers dat hun geliefde in goede handen zijn en wees de baankapiteinen erop dat ze op champions league niveau moeten presteren.
Tijd voor vertrek, terwijl er nog een laatste knuffel en kus wordt uitgedeeld neemt Luc Blommaert ons op sleeptouw voor de eerste 40 km richting Berlare.
Een mooie rit, maar vooral een mooi tempo van meer dan 30 km/u. Hiermee etaleert Luc zijn hoogvorm voor de kruibeekse pijl.

Aan de brug van Schoonaarde houden we een kleine stop voor de eerste banaan/snoepje van de dag, terwijl we deze aan nuttigen zijn, worden we voorbij gesneld door enkele parelvissers. Het zijn vriendelijke jongens en wensen ons dan ook nog een prettige rit terwijl ze de brug op zoeven.
Daarna is het de beurt aan Gunter Verhulst en Kurt om ons over licht glooiende wegen richting Oudenaarde te leiden.
Zij doen dit dan ook nog eens op de old-skool manier door een briefje op hun stuur, dit verdiend nog wat extra respect!
De rit van 90 km verloopt vlot, we komen ook de eerste kasseien tegen, de lokale omleidingen voor Marcel zijn tiptop uitgepijld en het weer is ons deze dag ook zeer goed gezind met een warm zonnetje en de wind in de rug. Hierdoor komen we dan ook een half uur voor op planning aan "De Garage" waar we ons middagmaal gaan nuttige.
Van dit halfuurtje profiteert Joeri om voor de 2de maal deze dag de groep te verlaten. Zijn remblokjes zijn tot op draad versleten en hij haast zich naar een lokale fietshandelaar om deze te laten vervangen. De man in kwestie kent zijn vak en Joeri is dan ook op tijd terug om zijn goed gevulde kom spaghetti te verorberen.

Met gevulde magen staan we dan klaar voor het laatste 2 luik van de dag. Joeri en Raf nemen deze voor hun rekening.
Nadat iedereen zich ingesmeerd heeft met zonnecrème vertrekken we richting centrum Oudenaarde.
Deze toeristische uitstap wordt abrupt beëindigd door een stevige beklimming over de achterberg, op de top even hergroeperen en verder over glooiende wegen richting het muziekbos. Er is ook een merkelijk verschil in de groep tussen liefhebbers en haters van de Vlaamse ardennen. in de buik van het peloton wordt er gevloekt en opgemerkt dat "hier geen meter vlak is". In de staart van de groep zet Steven echter zijn muziekbox wat luider en beginnen de heren te zingen over hun lievelingsvogel 'de kneu'.
De weg loopt verder over de muziekberg, afdalen langs de kanarie en zo door centrum Ronse richting Hotond.
Deze beklimmen we langs de scherpenberg, deze is verschrikkelijk stijl en heel de groep roept dan ook naar Sarah.
Eenmaal boven zijn we aangekomen bij ons hotel.

Na een verfrissende cola stapt het grootste deel van de groep terug op zijn ijzeren Ros. Een kleiner deel heeft echter genoeg afgezien voor vandaag en houden de wacht op het terras tot we terug keren van luik 2.
Het doel is vrij simpel: de oude Kwaremont en Paterberg overwinnen.
Met volle moed starten we aan oude Kwaremont en komen we tot de constatatie dat de kasseien hier nog steeds even slecht liggen. Hier en daar wordt er ook al gefluisterd dat ze misschien toch beter op het terras waren blijven zitten, maar is geen weg terug, we dalen af richting Paterberg.
Bij de beklimming van deze steile puist is het gevecht tegen jezelf om boven te raken. De één neemt het gootje, de ander voelt zich beter op de kassei.
De één fietst tot boven, de ander krijgt krampen en is genoodzaakt om af te stappen, maar op het einde van de rit komen we allemaal boven.
Moe maar voldaan rijden we op rustig tempo terug naar het hotel waar ons een welverdiend natje en droogje te wachten staat.

Over het avond gedeelte ga ik kort zijn.
het eten was lekker, de sfeer was geweldig en de regen viel met bakken uit de lucht!

DEEL 2 (Stefan featuring Herman) :
5 juni zondag morgend ontwaken om 7.30 uur om tussen 8 en 9 u te ontbijten op het hoogste punt van Vlaanderen. Het zijn er niet veel gegeven maar wel 24 Top-Gasten van het befaamde BBC-wielerploegje uit Kruibeke. Maar helaas een kleine smet op de start:: een beetje regen viel uit de hemel. Dat zal de pret niet bederven. Aangekomen in het restaurant boven, stonden we verbaasd van het luxueuze ontbijt – op en top in de puntjes in orde – met daarbij een waanzinnig vriendelijke bediening – het.. zonnetje in huis…
***
""
Vanuit onze residentie heeft Pascal een pittig ritje uitgestippeld!
Het stopt met gieten en rond 10.00 uur besluiten 5 Flandriens het er toch op te wagen.
Na de afdaling van de Hotond- en Scherpenberg trekken we via Joeries pleisterwerken richting het Waalse gewest. Bij het binnenrijden van Saint-Sauveur , het eerste dorp in Henegouwen, geeft de GPS van Joerie er de brui aan. Van technische problemen blijft blijkbaar niemand gespaard of was het gewoon de taalgrens die zijn werk deed? In Saint Sauveur passeren we thv van de kerk nog overblijfselen van een benedictijnenabdij uit de middeleeuwen.
We trekken verder over ondertussen half droge wegen en passeren de historische waterburcht van Anvaing die dateert uit de 16e eeuw. Het kasteel ligt in een prachtige omgeving , heeft 4 hoektorens en een 18de-eeuwse tuin. Het is nog steeds bewoond, dus niet voor publiek geopend. Op het einde van de 18-daagse Veldtocht, op 28 mei 1940 werd hier de capitulatie van België ondertekend.
Omdat niemand van ons Gaverland bezocht heeft in de meimaand, heeft Pascal er voor gezorgd dat we hier onze kerkelijke plichten kunnen vervullen. Over zacht golvende wegen volgen we de Kapellekensbaan en passeren we oa la Vierge des Pauvres, Notre Dame de Lourdes, Sainte Therese en Saint Martin.
Onze B-weg wordt beloond: zachtjes tikt de regen tegen de regenjas… teken van gezelligheid.
De Chapelle Notre Dame du Rosaire de Fatima toont ons tenslotte de heuvel van de Mont-Saint-Aubert (H= 145 m) met op de top, de dorpskerk. De klim zelf is 1,9 kilometer en overbrugt 120 hoogtemeters met een gemiddeld stijgingspercentage van 6.2%. De steilste 100 meter (op 1,5 km) halen bijna 10%. Geen enkele beklimming in de regio heeft zo'n groot hoogteverschil als deze geïsoleerde puist. Boven zijn er cafés en terrassen om bij te komen van de inspanning en te genieten van het mooie uitzicht dat je hier op een heldere dag zeker zult hebben. Maar als echte sporters weerstaan we aan die verleiding en zetten zonder tussenstop de afdaling in.
We passeren er rechts de gedenksteen ter ere van Armand Jubaru, een Franse wielrenner die hier dodelijk ten val kwam in …1897. De echte koersfiets moest waarschijnlijk nog uitgevonden worden en remmen waren vermoedelijk nog niet echt die naam waardig...
Pascal gidst ons verder via Celles richting Mont-de-l'Enclus om zo over Rozenaken de beklimming van de "côte de Trieu" of de Knokteberg (H=119m)aan te vangen. Die is 1,3 kilometer, overbrugt 91 hoogtemeters met een gemiddeld stijgingspercentage van 7%. De steilste 100 meter (op 1,1 km) halen bijna 12%. Goed asfalt en mooi open uitzicht, maw een uitdagende beklimming voor de getrainde BBC-ers.
Boven laten we het Monument Karel van Wijnendaele links liggen.
Als afsluiter krijgen we via de “Ronde van Vlaanderenstraat” en de Ronsebaan nog de Hotondberg voorgeschoteld. Hier wordt pas duidelijk wie er heel de rit de krachten gespaard heeft… Zij die dit niet deden bereikten de top met zo goed als lege batterijen…
Onder luide aanmoedigen van de BBC-darters, -kaarters en wandelaars worden we er hartelijk onthaald.
Dit alles na een rit van 56 km met 500 hoogtemeters en een gemiddelde van 28km/uur. De lokale specialiteiten die nog op het menu staan zullen smaken.
""
Versus Herman Andries


’s middags werden de broodjes geleverd, wel 4 dozen! Om 13 uur mochten degene die terug kwamen van hun fietstocht alsook alle hongerigen aanvallen om stipt 1 uur van onze grote chef Raf.
In de latere middag vertrokken we naar beneden, enkele kilometers ver, voor het museum van textiel: Must. Daar kwam onze sympathieke kerel Yves zich voorstellen als gids, waarna we elk een radio en oortje toegewezen kregen.
We vertrokken voor een rondleiding in de rijke geschiedenis-verleden van Ronse.
Duurtijd: ongeveer 2 uur
Eerst het weefmuseum waar we door de evolutie van de weefmachines werden geloodst. Hiervan we ook de werking mochten zien met onze eigen ogen. Vervolgens stapten we in een nagemaakt cafeetje binnen van weleer. Met een aangeboden borrel van het huismerk: ’t ronsenaerke. Wel 2 flessen in ons bezit voor te verbruiken, geen probleem voor den BBC.
Verdere informatie over een gattenlekker (wij weten nu wat dat is), de papflesevolutie, eerste jukebox en spelen (flipperkast) in café van toen. Terug naar buiten kregen we uitleg over het wapenschild van Ronse, met 2 vrouwen en een arend erop. Ook over alle gekapte bomen in Ronse tijdens de 2e Wereldoorlog, door de Duitsers.
Vlug naar binnen voor de gietende regen, in de eerste kerk, waar ze renovatieplannen hebben. Deze kerk werd gebruikt voor genezingen voor mensen van buitenaf, niet voor de Ronsenaars.
….
Ronse’s kerkevolutie werd voor sommige iets te zwaar en waren toe aan een drankje. We stapten hierna over het nieuwe kerkpleintje, dat na de verbouwing blijkbaar over het kerkhof werd gelegd. Yves zijn familie blijkt hier te zijn begraven.
En jawel hoor! Het eerste echte café binnen, maar helaas… Het ging over de geklasseerde gevels en hun mooie tegelzettingen en schatten.
Na wel 3 café’s binnen te stappen zonder drank (jawel u leest dit goed), weer een record gevestigd voor de BBC-leden. Dank hiervoor.
We stapten naar onze eindbestemming, vermoeid en dorstig.
Café “Uniek” is een duivencafé uit den tijd met weeral mooie tegelschilderijen. Hier konden we onze kameraden dan toch iets drinken en afscheid nemen met een applaus voor de gids.
Hier bleek niet genoeg bier te zijn voor onze dorstige krijgers waar de laatste Maarke Dalse Tripels door de blonde barvrouw werden gegeven aan onze Luc en Patrick.
Na aangeven van Raf met 2 vingers dachten we nog 2 rondjes te krijgen, maar helaas… het waren nog 2 minuten. Voor richting avondmaal/ verblijf te gaan. Wel was het een heuse opdracht hier…er wachten ons nog enkele serieuze klimmen te voet.
Onderweg werd ons verteld dat er een mystery guest zou aanwezig zijn. Rarara?!
Eens boven gekomen aan onze bestemming passeerde er de auto van de cafébaas, al claxonnerend. Er stapten 4 man uit van onze ploeg. Al te begrijpen met al een knie-operatie en protheses. Met een geniepige profiteur ertussen: onze Joeri.
Voltallig zijn we schuiven we aan in het restaurant. Wie zit hier al? Onze mystery guest, de Kris. Voor de laatste dag en rit mee te maken. Hoe meer zielen, hoe beter, toch?
Ons laatste Avondmaal bestond wel uit 3 gangen. Smullen , smullen, lekker! En afgesloten met een lekkere limoncello of 2. Vervolgens hebben we in het torentje/cafeetje nog wat nagebabbeld. Waar Robby zijn dans skills laat zien, ambiance verzekerd. Polonaise, nieuwe cafésporten ontdekt zoals luster-draaien, roeien, trappen klimmen en buik liggen.
Oei, einde verslag – klokslag 00.00 uur.


DEEL 3 (Patje) :

Maandag 06-06-2022 00u00
Vermits ik de eer heb om het weekendverslag van maandag neer te schrijven, kan ik niet anders dan met de eerste minuut van deze dag te beginnen.
Op dat tijdstip zou je denken dat iedereen aan een welverdiende nachtrust toe is.
Sommigen waren blijkbaar nog helemaal niet door hun laatste krachten heen, want in de molen ging het er vrolijk aan toe!
Ik had dus de plicht om tot de laatste te blijven en dat schouwspel te aanzien en mee te beleven.
Verschillende internationale DJ’s brachten de overgebleven aanwezigen in hogere sferen.
Vanop het hoogste punt van de Vlaamse Ardennen werd er gedanst en gezongen….
….LENA LENA…. ( leuk dat zij er ook was )
OLA LA LA ….c’est magnefique …. ( zeker weten )
LAAT ME NU TOCH NIET ALLEEN …radeloos en verloren…
SARAGOSSA …dat is de stad van mijn dromen…
OEHOE OEREND HARD….kwamen zie daor aangescheurd…
De nacht kan leuk zijn tot je een verontrustende SMS krijgt die later gelukkig onterecht bleek te zijn.
het was dan wel echt tijd om nog een paar uur rust te nemen want de moment van de terugtocht zou er snel zijn…
na dus een korte nachtrust en weerom heerlijk ontbijt werden we verwacht voor een laatste fotoshoot aan de Hotond molen en bolden we onder leiding van Pascal naar beneden richting huis…
gelukkig zat de wind helemaal mee en reden we echt wel veel bergaf leek mij….na eerst héél wat kasseien en de laatste glooiingen te hebben moeten verwerken .
Slalommend langs mooie wegen , uitzichten en een uitgebrande kerk , was het “JAY RUDI” moment gekomen om te laten zien hoe je een schaap moeten pakken, en dan nog als het beest vastzit met zijn kop in een net met hooi….mooi als intermezzo…rudi kan nog altijd goe worstelen…
Ondertussen ging de kilometer teller goed en bolden we Scheldewindeke binnen waar we door Stefaan Haegeman werden ontvangen in zijn nieuw etablissement “ Columbus “. Vooral veel colaatjes en lekker middagmaal brachten ons terug op krachten .
Dan was Thomas zijn moment gekomen om ons op sleeptouw te nemen.
Aan een ontspannend tempo en hopend dat we droog konden blijven tot in Kruibeke, genoten we nog van de laatste 70 kilometers .
De zomer bar van Marleen en Kris was traditiegetrouw het eindpunt van een fantastisch BBC weekend. De vrouwkes stonden daar ons met open armen op de wachten om samen met een frietje nog wat na te GENIETEN .
Dank aan het bestuur om dit weeral gerealiseerd te hebben !!!
Dank aan Marcel , Raf VH , ….en aan ons zelf want SAMEN hebben we dit onvergetelijk gemaakt !

Plaats een bericht

Naam: Bericht: Tik volgende code hieronder: