28/05/21 10:51
21 mei. Zoals elke keer begin ik weer goed op tijd mijn voorbereidingen te treffen voor alweer een weekendje weg met de vrienden van de fiets. Een korte blik op de buienradar doen me twijfelen over de zomerwieltjes die er nog op liggen van 2 jaar geleden maar ik beslis toch om voor de looks te gaan aangezien ik toch bij een deftige club rijd ( dit zal later op het weekend ook weerlegd worden ) . Op die paar windstoten van 5bft op die hoge velgen zal het nu ook weer niet aankomen toch ?
Ketting gesmeerd,….mmm wat nog ? Ah ja eten !!!!! Ik vind nog enkele volle dozen met gelletjes terug maar zie dan ook teleurstellend de vervaldatum “21/03/2020”.In mijn fietskastje heeft de tijd precies een jaartje stilgestaan. Angstvallig begin ik te zoeken op mijn benen of ook daar een vervaldatum op staat maar ik ik denk dat er nog wel net een goeie 300km in zitten, niet meer of minder. Gelukkig kon ik al een eerste maal op mijn ploegmaats rekenen en kreeg ik een bevoorrading van Jelle die liet weten nog langs de Decathlon te passeren.
Avondeten aanvangen met enkele vrienden nog aan na een hele week niet te drinken beslis ik toch enkele biertjes te nuttigen tegen de zenuwen. Ergens in mijn kamer vind ik ook nog een potje vervallen magnesium pillen waar er toch ook nog een stuk of 3 mijn maagje vinden.
Wekker om half 8. Een paar boterhammen met confituur en een laatste blik op de buienradar. Op meteorologisch vlak kon ik geen betere dag kiezen om mijn liefde voor de fiets terug te vinden. Ik vertrek richting het veer en deze keer wel met schoenen maar halverwege de broekdam noord blijkt wel dat ik geen helm op heb. De eerste versnelling wordt al ingezet om toch eens 1 keer op tijd te zijn. Aangekomen aan de overzet worden de eerste borrels al genuttigd en vamooooooosssssss.
Ere wie Ere toekomt ik werd onthaalt alsof nooit weggeweest. Het doet me ook goed iedereen terug te zien en doorheen het weekend zal dan ook blijken wat onze club zo uniek maakt.
De eerste kilometers worden afgelegd door het mooie Antwerpen helaas wel zonder camionet en ik hoor iedereen luidop bidden voor geen platte banden. Nog geen volle kilometer voor het aansluiten van de camionet is het echter prijs. Lucske tikt direct als eerste af voor een leegloper. Direct een eerste moment voor werner om te shinen als welgeleerd fietsmakers en voor Sander om te beseffen dat entertainen een vak apart is maar een band vervangen ook. Hij slaat erin om zijn handen te moeten gaan wassen maar is volgens mij niet in de buurt geweest van het wiel :p . De sportdirecteur ad interim sluit aan en nu komen we pas echt op gang.
Sam is altijd goed maar dit jaar moet kopman nummer 2 niet veel onderdoen. Thomas is in grote vorm. Net als onze baankapiteins die weerom gezorgd hebben dat we veilig en in één trok op onze bestemming zijn geraakt zijn. Na een poosje gaan de sluizen open. Het wordt iets stiller in het peloton en elk rood licht of platte band zorgt dan ook voor een zucht in het peloton aangezien we gewoon zo snel mogelijk naar dat lekker verwarmd en overdekt terras willen waar we ons middagmaal kunnen nuttigen. Een korte bevoorrading op het kerkhof kwam van pas en niet enkel voor het lekkere rijsttaartje maar ook vooral voor ons sindy die gebruik kan maken van het plaatselijk sanitair. We zijn namelijk dit jaar niet enkel met wielrenners op de baan maar onze club heeft zich ook verrijkt me een vrouwelijk talent van jewelste.
Aangekomen aan ons zonnig terrasje zie ik vooral paniekvoetbal. Zou ik van kousen wisselen of misschien van schoenen of een ander vestje of toch maar niet en een klakske. Niet wetende dat zelfs 5 plastiek zakken ons niet droog meer gingen houden. Koffietjes werden met de vleet besteld al waren er toch enkele kampioenen die toch terugvielen op hun welgekende gerstenat. Gunther die schudde ondertussen bijna uit zijn stoel en tot mijn verbazing zag ik sam toch een lekkere salade bestellen om wat op te warmen ( ongezien ).
Een zonnestraal duwde ons terug te fiets op en met goede moed en een volle maag vatte we de resterende kilometers aan. Over de volgende 40 km kan ik enkel dit zeggen. Geel vestje van de Rudy, bril proper vegen. Geel vestje van Rudy, bril proper vegen. Geel vestje van Rudy …….. bril proper vegen.
Iemand boven ons wou precies ons karakter op de proef stellen maar die had niet gerekend op het doorzettingsvermogen van de club. Het ging zelfs zo ver dat we op sommige plaatsen onder luid applaus werden aangemoedigd. En dan moeten die hoogtemeters nog komen. Deze mogen we met wat geluk wel aanvangen in droog weer. 4 uur op de fiets en ik begin de eerste krampjes al te voelen. Door het slechte weer eet ik te weinig gegeten en dat zorgt ook voor onze kopman in spe voor een kleine terugval. Na 130 km op kop in helse omstandigheden besluit thomas om iemand anders te laten voorgaan. Beresterk gereden denk ik bij mezelf. Ik probeer me echter te focussen op mezelf want ik voel dat een volledige verkramping niet ver weg is. Ik kijk rechts naar sindy en denk bij mezelf dju die ziet er nog goed uit, dit wordt gênant. Elke kilometer wordt afgeteld en na 5 uur en half zwoegen komen we aan op onze bestemming. Voor mij geen kilometer te vroeg. Onderkoeld en ondervoed besteld iedereen het enige logische, Een dikke kwaremont. We krijgen ook het leuke nieuws dat de gas op is voor de buitenverwarming en ik zie letterlijk een ader op de voorzitter zijn voorhoofd springen. Onze hoteluitbaters zullen deze fout later wel ruimschoots goed maken.
We dronken nog allemaal nog een biertje of 2 en gingen allemaal op tijd ons bedje in. Of dat was alleszins de bedoeling. Wisten we niet dat de echte prijzen ‘Savonds nog uitgedeeld gingen worden maar dat is een verhaaltje voor een andere keer.
BBC love
Ketting gesmeerd,….mmm wat nog ? Ah ja eten !!!!! Ik vind nog enkele volle dozen met gelletjes terug maar zie dan ook teleurstellend de vervaldatum “21/03/2020”.In mijn fietskastje heeft de tijd precies een jaartje stilgestaan. Angstvallig begin ik te zoeken op mijn benen of ook daar een vervaldatum op staat maar ik ik denk dat er nog wel net een goeie 300km in zitten, niet meer of minder. Gelukkig kon ik al een eerste maal op mijn ploegmaats rekenen en kreeg ik een bevoorrading van Jelle die liet weten nog langs de Decathlon te passeren.
Avondeten aanvangen met enkele vrienden nog aan na een hele week niet te drinken beslis ik toch enkele biertjes te nuttigen tegen de zenuwen. Ergens in mijn kamer vind ik ook nog een potje vervallen magnesium pillen waar er toch ook nog een stuk of 3 mijn maagje vinden.
Wekker om half 8. Een paar boterhammen met confituur en een laatste blik op de buienradar. Op meteorologisch vlak kon ik geen betere dag kiezen om mijn liefde voor de fiets terug te vinden. Ik vertrek richting het veer en deze keer wel met schoenen maar halverwege de broekdam noord blijkt wel dat ik geen helm op heb. De eerste versnelling wordt al ingezet om toch eens 1 keer op tijd te zijn. Aangekomen aan de overzet worden de eerste borrels al genuttigd en vamooooooosssssss.
Ere wie Ere toekomt ik werd onthaalt alsof nooit weggeweest. Het doet me ook goed iedereen terug te zien en doorheen het weekend zal dan ook blijken wat onze club zo uniek maakt.
De eerste kilometers worden afgelegd door het mooie Antwerpen helaas wel zonder camionet en ik hoor iedereen luidop bidden voor geen platte banden. Nog geen volle kilometer voor het aansluiten van de camionet is het echter prijs. Lucske tikt direct als eerste af voor een leegloper. Direct een eerste moment voor werner om te shinen als welgeleerd fietsmakers en voor Sander om te beseffen dat entertainen een vak apart is maar een band vervangen ook. Hij slaat erin om zijn handen te moeten gaan wassen maar is volgens mij niet in de buurt geweest van het wiel :p . De sportdirecteur ad interim sluit aan en nu komen we pas echt op gang.
Sam is altijd goed maar dit jaar moet kopman nummer 2 niet veel onderdoen. Thomas is in grote vorm. Net als onze baankapiteins die weerom gezorgd hebben dat we veilig en in één trok op onze bestemming zijn geraakt zijn. Na een poosje gaan de sluizen open. Het wordt iets stiller in het peloton en elk rood licht of platte band zorgt dan ook voor een zucht in het peloton aangezien we gewoon zo snel mogelijk naar dat lekker verwarmd en overdekt terras willen waar we ons middagmaal kunnen nuttigen. Een korte bevoorrading op het kerkhof kwam van pas en niet enkel voor het lekkere rijsttaartje maar ook vooral voor ons sindy die gebruik kan maken van het plaatselijk sanitair. We zijn namelijk dit jaar niet enkel met wielrenners op de baan maar onze club heeft zich ook verrijkt me een vrouwelijk talent van jewelste.
Aangekomen aan ons zonnig terrasje zie ik vooral paniekvoetbal. Zou ik van kousen wisselen of misschien van schoenen of een ander vestje of toch maar niet en een klakske. Niet wetende dat zelfs 5 plastiek zakken ons niet droog meer gingen houden. Koffietjes werden met de vleet besteld al waren er toch enkele kampioenen die toch terugvielen op hun welgekende gerstenat. Gunther die schudde ondertussen bijna uit zijn stoel en tot mijn verbazing zag ik sam toch een lekkere salade bestellen om wat op te warmen ( ongezien ).
Een zonnestraal duwde ons terug te fiets op en met goede moed en een volle maag vatte we de resterende kilometers aan. Over de volgende 40 km kan ik enkel dit zeggen. Geel vestje van de Rudy, bril proper vegen. Geel vestje van Rudy, bril proper vegen. Geel vestje van Rudy …….. bril proper vegen.
Iemand boven ons wou precies ons karakter op de proef stellen maar die had niet gerekend op het doorzettingsvermogen van de club. Het ging zelfs zo ver dat we op sommige plaatsen onder luid applaus werden aangemoedigd. En dan moeten die hoogtemeters nog komen. Deze mogen we met wat geluk wel aanvangen in droog weer. 4 uur op de fiets en ik begin de eerste krampjes al te voelen. Door het slechte weer eet ik te weinig gegeten en dat zorgt ook voor onze kopman in spe voor een kleine terugval. Na 130 km op kop in helse omstandigheden besluit thomas om iemand anders te laten voorgaan. Beresterk gereden denk ik bij mezelf. Ik probeer me echter te focussen op mezelf want ik voel dat een volledige verkramping niet ver weg is. Ik kijk rechts naar sindy en denk bij mezelf dju die ziet er nog goed uit, dit wordt gênant. Elke kilometer wordt afgeteld en na 5 uur en half zwoegen komen we aan op onze bestemming. Voor mij geen kilometer te vroeg. Onderkoeld en ondervoed besteld iedereen het enige logische, Een dikke kwaremont. We krijgen ook het leuke nieuws dat de gas op is voor de buitenverwarming en ik zie letterlijk een ader op de voorzitter zijn voorhoofd springen. Onze hoteluitbaters zullen deze fout later wel ruimschoots goed maken.
We dronken nog allemaal nog een biertje of 2 en gingen allemaal op tijd ons bedje in. Of dat was alleszins de bedoeling. Wisten we niet dat de echte prijzen ‘Savonds nog uitgedeeld gingen worden maar dat is een verhaaltje voor een andere keer.
BBC love
yannick mertens