• Home

• Seizoen
• Kalender
• Klassement
• Archief

• Wie is wie?
• Bestuur
• Leden

• Sponsors

• Info
• Reglement
• Verzekering
• Contact

Rit naar rechter -oever

Tweeëntwintig renners en onze sportbestuurder hadden de tijdswissel goed ingesteld op hun wekker en arriveerden aan het vertrek onder gunstige weersomstandigheden … NOT ;-) . Na een korte en krachtige briefing van Franck vertrokken we richting Linkeroever, nog niet wetende wat ons allemaal te wachten stond. Voor de ene al iets meer dan voor de andere … Doch in de briefing was het verweven, “Jongens het is vandaag een gevaarlijke rit!”.

Het peloton voelde de gunstige wind in de rug, wel beseffende dat dit later in de rit zou veranderen. Doch tot aan de voetgangerstunnel liep het zoetjes en voelden we ons allen sterk. Goed bij elkaar gepakt konden we samen met 1 lift de tunnel te baas. Marcel werd deskundig bijgestaan door de clubGPS GuntherGunther.

Bij het buitenkomen van de tunnel, werd de optie genomen om op safe te spelen en het fietspad langs de kademuren te nemen, dit bij gebrek aan de volgwagen. Weliswaar vertoonde het fietspad de nodige hobbels en bulten. Ik zou hier niet graag met nieuwe wielen rijden .Verder door konden we genieten van het nieuw aangelegde fietspad op het eilandje, ter opwaardering van de buurt, waar alles begon bij Red Star Line. Dat het aanvoelde als een autostrade was geen twijfel. Het was hier dan ook een perfecte halte om te wachten op onze volgwagen, waar enkelen genoten van hun eerste snack.

Lang duurde het echter niet, daar GuntherGunther een perfecte route had berekend.
Aan de geneugten van het nieuwe fietspad kwam al snel een einde, op de kasseien vlak voor de Royerssluis, vermoedelijk aangelegd aan het begin van de twintigste eeuw. Hier voelden we dat we onze snelheid er beter even uithaalden en aan onze veiligheid dachten.
We vervolgden onze weg over de Scheldelaan, hier kwamen we onze vriend van de dag tegen “DE WIND”. Doch de seingevers lieten zich hier niet door afschrikken en vormden een geoliede bolide om het peloton hier doorheen te loodsen. Ook het peloton op zijn beurt, kon laten zien dat de winterstop onze ervaring nog niet had verdreven. Een mooie waaier werd gevormd! Al ondervond Luc VV al gauw dat ook in de waaier kant kiezen belangrijk was. Ook in de waaier kan je nog wind vangen Luc!

Stilaan begon het bochtenwerk vlak voorbij TotalFina aan de Sluizen van de Kruisschans. De eerste bocht kwamen we vlot door, de tweede bocht ook nog, maar dan was er het dreigende gevaar van de treinsporen op de brug van de Van Cauwelaertsluis. Enkele renners kwamen ze heelhuids over, maar dan zagen en hoorden we allen een ontegensprekelijke schuif en knal tegen de grond. Kurt kwam met het voorwiel perfect over het spoor, doch het achterwiel wou niet meewerken en bleef het spoor volgen, met alle gevolgen vandien. Unaniem kwam de beslissing dat Kurt een bezoek zou brengen aan kaai ‘142’ Siwha spoeddienst. Weerom onder begeleiding van onze GuntherGunther. En klaarblijkelijk was Kurt kind aan huis op den ‘142’. Zo zie je maar Geraint Thomas (Team Sky, Gent-Wevelgem), je bent niet de enige die vandaag van zijn fiets werd geblazen!

Gelet onze volgwagen omgetoverd werd tot ambulance, prepareerden de overige twintig renners zich en checkten of er voldoende reservebandjes, pompen en regenjasjes mee waren. Alhoewel dat laatste was ook niet waar. Pat volgde de raad van de voorzitter i.v.m. de regenjas en kwam later toch bedrogen uit. Of het verschil maakte in nat worden, stelden we ons wel de vraag over.We zetten onze koers verder, nog steeds op de Scheldelaan (wat ondertussen blijkt dat deze toch wel 25% van onze route uitmaakte).
Sommigen van het peloton hadden heimwee en voelden zich onwennig in het voorbijrijden van hun werk. Hadden ze nu liever gaan werken?Plots beseften we hoe groot BASF wel is. BASF hebben we toch een 20-tal minuten aan onze rechterzijde gehad. En tegelijkertijd aan onze linkerzijde hadden we de grens met Nederland. Een leuk weetje is dat de site van BASF hetzelfde oppervlak heeft dan de oude binnenstad van Antwerpen.

Al gauw merkten we op de Noordlandbrug dat hier niet veel fietsers komen, dit te merken aan het mossige fietspad. Eindelijk konden we even tot rust komen en uit de wind gaan zitten in het centrum van Berendrecht. Doch mooie liedjes duren niet lang, want tussen Berendrecht en MSC Home Terminal zat een lange weg, waar onze vriend (WIND) toch weer begon te wringen.

Een welgekomen stop hadden we aan het verkeerslicht van kaai 730, waar verhalen opdoken over sportzakken. Hmm, een onderzoekje op zijn plaats … ?Al snel kwamen we op de Noorderlaan, waarvan we het straatnaambordje toch ook lang konden terugvinden. En uiteraard geen rit zonder bruggen in ons midden, op de Noorderlaan telden we er toch wel drie vlak na elkaar. Laat de beentjes maar werken, alsof onze vriend nog geen uitdaging genoeg was.

Een klein ommetje langs de ‘142’ zette ons terug richting Antwerpen Centrum. Kurt zat nog steeds in onze gedachten. Dit merkten we genoeg bij het kruisen van elke spoorwegovergang.Op onze terugweg van aan de Royerssluis richting Antwerpen centrum, mochten we ook even kennis maken met een manspersoon, die lichte stress had op zondag. Tja, elk gelukkig op zijn eigen manier.
De rode draad van de dag was wel dat het niet wilde regenen. Al hadden sommigen toch nog steeds heimwee naar hun regenjas die in de volgwagen lag. Maar waar was de volgwagen? …, tja, bij de regenjassen! Waar deze lekker droog en warm lagen. Dit in tegenstelling tot onze twintig renners.

Opnieuw vulden we één lift van de voetgangerstunnel van rechts naar links. Doch gevoelsmatig hadden we nu precies minder plaats. Zou de vermoeidheid hem parten gespeeld hebben?Opmerkelijk was het nu wel drukker in de tunnel. Antwerpen begon te leven. Zelfs een high-five van een tiener aan alle leden, stak een hard onder de riem!

Al snel merkten we dat Burcht vanuit Linkeroever bergop lag. Posities werden in het peloton gewisseld. Sommigen zagen stilaan het einde in zicht komen. En … sommigen begonnen stilaan flubber in de benen te krijgen. Tja, heb ikzelf mogen ondervinden. Doch al gauw kreeg ik een schoon achterwieltje aangeboden van Herman en kon ik mij helemaal herpakken.

Vertrouwde wegen boden zich aan en onze eindhalte kwam stilaan in zicht. Rudy werd meermaals bevraagd of de ‘stoof’ toch aan stond! En ja hoor, eindelijk een droge warme omgeving en ‘last but not least!’ een reünie met Kurt. Al bij al buiten vleeswonden en wat kneuzingen (en misschien wel morele schade) bleek het toch mee te vallen. Al twijfelen we er niet aan dat Kurt nog wel een tijdje ongemak zal hebben. Spoedig herstel Kurt!!!

Om af te sluiten met de woorden van Eddy Planckaert over de koers van Gent-Wevelgem en zeker van toepassing op ons: “Het was een heroïsche rit!!!” .

Verslaggeving: DD

Voor de cijferfreaks onder ons:
Afstand: 78,41 km
Duur: 2u 52 min.
Snelheid: GEM 27.31 km/h, MAX 37.95 km/h
Hoogte: Stijging 326.96 m, Aflopend 292.2 m

Plaats een bericht

Naam: Bericht: Tik volgende code hieronder: