• Home

• Seizoen
• Kalender
• Klassement
• Archief

• Wie is wie?
• Bestuur
• Leden

• Sponsors

• Info
• Reglement
• Verzekering
• Contact

Boom (Overzet Bazel 09u00)

Serieuze diepvriestemperaturen omstreeks 8.30u aan den Handy. De thermometer zakte tot -6 eens we onderweg waren, maar in tegenstelling tot de week voordien lag het wel kurkdroog.

Doorheen de winterse potpolder bereikten we ietwat verkleumd het veer in Bazel. Ook de Bazelaars kwamen ons daar vervoegen, net als de Senne en de Ziko met in hun wiel de Raf DC. Grote Afwezige bleek deze keer den Tom te zijn, want die had een plotste opstoot van het beruchte Syndroom van Wijkborrel.

Met zo’n 11 man sterk begaven we ons naar den overkant, alwaar we ons konden verwarmen aan een afwisselend parcours. De eerste wegel was even wennen voor de Patrick, want die viel besluiteloos omver toen hij door de bomen het bos niet meer zag. Gelukkig zonder erg, zodat de eerste klimmetjes probleemloos aangevat konden worden.

De Nielse Putten lagen er weer fantastisch mooi bij, en er werd al eens aan nen boom geschud onderweg. Het peloton, onder leiding van de juniors, wou echter van geen wijken weten en bleef netjes in het spoor. Ook de steenbakkerij passeerde de revue, en met pijn in het hart moesten we vaststellen dat “De Koophandel” nog in winterslaap was. Zelfs een afleidingsmanoeuvre van ondergetekende met een dubieuze leegloper bracht geen soelaas.

In sneltempo ging het richting de Schorre, met als binnenkomer de beruchte trappenpartij. Den ene met een bevroren ei in zijn broek, dan andere vlekkeloos, maar iedereen raakte heelhuids beneden.

Tijd voor het traditionele koekske, dat Raf zowaar in een filosofische bui bracht met een ode aan de Antwerpse stilte. Na het koekje was het rap gedaan met de stilte, want de ochtendlucht werd gevuld met gehijg, gezucht en een stille vloek op 1 van de langere klimmen van de dag. Een laatste venijnig knikske kon niemand echter beletten om vlotjes tot boven te rijden.

Op het volgende stuk raakten er een paar het spoor bijster, en in het bijzonder de Frank, want die wist wederom het spektakel te verzorgen met een salto mortale. Niks aan de hand, en dat werd bewezen op de klim richting de grote kom van De Schorre.

Wat naar boven gaat, komt gewoonlijk ook weer terug naar beneden, in dit geval tegen een slordige 50km/u. De Raf leek even het gevecht met zijn fiets te zullen verliezen na een onverwachte molshoop, maar genoeg technische kunde behoedde hem voor gezichtsverlies bij zoon Senne, die zowel straf bergaf als top bergop was.

Met een brede glimlach op het gezicht reden we terug richting homebase, onder begeleiding van een deugddoend zonnetje. Snel nog ene, of 2 of 3 of 4 of… op uitnodiging van den Tom, om daarna te mogen gaan proeven van de croqueskes ter ere van de Kurt zijne verjaardag. Ook de Werner, Guido en Gunther kwamen ons nog vergezellen aan den toog.

Bedankt aan iedereen voor een bijzonder fijne zondagochtend.
Tot de volgende!!!!

Plaats een bericht

Naam: Bericht: Tik volgende code hieronder: