Vraagje : Als een van de aanwezigen van een groep wielrenners, een foto trekt van de groep (zie hiernaast) en er staat er maar ene meer op, dan is er ofwel een probleem met het foto-apparaat, ofwel was de groep wel heel klein. Zondag was het van 't letste.... Hoever is het zo kunnen komen...
2e Winterrit
Zeven uur ’s morgens en de wekker afgezet
Strek m’n tenen, stretch mijn benen
En ik stap uit mijn warm bed
Efkes kijken naar buiten en de vogels in de lucht.
Het gaat niet vriezen, denkt mijn papa met ne grote zucht.
En dus, vertrekken we samen over het krakend, soms aangevroren fietspad richting HH Kruibeke. In de Molenstraat zien we Kurt al sjofelend in pinguins-dans-stijl met zijn kabaske naar den bakker schuiven. Geen goesting, te gevaarlijk zegt hij. Pat verschijnt nog wel in vol ornaat op de afspraak, maar had een sneeuwlawine aan annulaties gekregen. Vandaar dat hij ook gokte om niet te gaan en had hij reeds enkele fiets-willigen via zijn mobieltje ingelicht om beter thuis te blijven : Frank was klaar, maar dan toch weer spoorloos; Luc zat in zijn lange witte onderbroek en noorse sokken, maar koos dan toch maar om in zijn witte bolide te gaan rondrijden met chaufageke op 25graden en nog even te komen supporteren; en de Ziko die was helemaal geprepareerd maar bleef met grote honger aan de ontbijt tafel omdat de rit niet doorging....
Maar dat was buiten de waard gerekend !
Langzaamaan en op de rijbaan ipv fietspad, bolden we naar de bestemming van de dag : de bossen van Haasdonk. Onderweg kregen we ook nog een ferme lading witten dons over ons - waardoor het nog plezanter, maar ook een pakske kouder werd. De wegels in de bossen lagen er goed berijdbaar bij, geen vervroren ondergrond, maar een 2mm dik wit tapijt. Ondertussen kent het grote bos van Haasdonk voor ons geen geheim meer, want alle wegelkes werden eens geprobeerd. Omdat het toch wat kouder was, gingen we op zoek naar verwarming. Gezien onze leeftijd, mochten we helaas niet binnen in de Pussycat of Bruintje de beer. Dus gingen we via de kasseitjes, waar de sneeuw ondertussen was weggedooid of weggestrooid naar de manege QC - maar ook daar stonden we voor een gesloten deur. Dan ons maar gaan opwarmen ... jawel - terug in de bossen, met nog wat extra intervallekes. Tot slot nog even via het Fort in Haasdonk getsjoekt om dan nog de Pismolen en Hazarddam canard te maken.. iets meer dan 35km zonder 1 keer te gaan liggen ... af en toe mag je eens chance hebben.
Ondertussen stond de witte bolide reeds op de parking en konden we in leuk gezelschap van Luc starten met ons 1e soepke. Daarna kwam er nog meer volk van de wandelclub en biljartclub naar het sportcafe : Kurt, Pat, Gunnie, Guido, Andre hadden zich allemaal op hun manier goed geamuseerd. (Normaal kwam hier nog een samenvatting van een case studie over watjes en mietjes, maar dat kon niet meer op het blad...).
Forza Basalica !
Hopelijk tot woensdag of zondag,
Senne & zijn papa