• Home

• Seizoen
• Kalender
• Klassement
• Archief

• Wie is wie?
• Bestuur
• Leden

• Sponsors

• Info
• Reglement
• Verzekering
• Contact

Zondagrit

Het zat eraan te komen, na enkele weken warmdraaien in de buik en staart van de koers stond de Wim M. aan de kop van ons peloton zondagmorgend laatstleden. Samen met den Tom M zouden zij ons gidsen langsheen wegen en velden richting het verre Koewacht, om daarna via den expressweg terug te keren.

Veel volk op post, ondanks dreigende wolken, en gezwind werd het traditionele eerste gat in de Molenstraat dicht gereden met volle moed. Geen accidenten, kalamiteiten of andere platte banden te bespeuren, en zodoende schoven de kilometers rustig onder onze wielen door.

Het doet natuurlijk wel wat met een mens, aan de kop mogen rijden van zo’n kleurrijk getooide bende sportievelingen. Dat legt uiteraard wat druk op de schouders én op de blazen van de kopmannen, hetgeen tijdens een korte pauze werd verholpen.

Mooi parcours overigens, en zoals zo vaak houdt dat in dat de baankapiteins het onderste uit hun drinkbus moesten halen om ons probleemloos doorheen het Moerbeekse - en andere – verkeer te loodsen. Het seizoen is duidelijk op al op volle toeren, want de samenwerking verloopt ondertussen quasi blindelings.

Met den expressweg in zicht werden de messen geslepen voor het vrije stuk. Na een klim-rotonde-klim-afdaling-rotonde-afdaling raakten we aan de juiste kant van de baan, en werden de pionnen in positie gebracht. Tijdens eerdere verkenningen had de Wim opgemerkt dat Verberckmoes de start zou zijn van het vrije stuk, al was de meubelwinkel dit keer moeilijker te herkennen tussen al die zwarte plekken, zoals hij ons achteraf wist te vertellen.

De voorzitter had het echter wel snel door en koos het hazenpad, met in zijn zog de rest van het peloton. Den hartslag even de hoogte in, net zoals de topsnelheden, om daarna aan de gekende hoek te staan uitblazen.

Nadat iedereen bekomen was, zetten we koers richting Cock. Wie dacht dat het rustig uitbollen zou worden, was eraan voor de moeite. Er stond geen maat op de Wim, en hij verkoos om nog zoveel mogelijk tegenwind te rijden, alwaar hij met verve in slaagde.

Bij aankomst stond Ilana ons op te wachten met drank en spijzen, en kon het plannen beginnen voor de Sean Kelly Classic zaterdag. Tot dan!

Plaats een bericht

Naam: Bericht: Tik volgende code hieronder: