• Home

• Seizoen
• Kalender
• Klassement
• Archief

• Wie is wie?
• Bestuur
• Leden

• Sponsors

• Info
• Reglement
• Verzekering
• Contact

Terugrit Weekend

Zaterdag 14 mei, Heenrit Weekend

We zijn vertrokken om 8.15u,
langs mooie vlaamse wegen zijn we rond de middag aan de leeuw van waterloo gepasseerd en hebben verderop iets gegeten,
rond 17.30u zijn we aangekomen,dan hebben we ons gedoest en zijn we gaan eten,
er was een madam en die hete marleen gortssss,die was precies Hithler,het complex was goed en het eten ook maar sober,de ijskast was wel opgezet maar er lag geen bier in zodus zijn we naar het dorp gegaan voor een frisse pint,
ik en de Frankie zijn vroeg naar huis gegaan en de rest bleef zitten,
daar thuis aangekomen viel ik van dat bergje(amaai mijn kl...)!!!
ik hoorde dat er veel gevallen zijn,om hoe laat weet ik niet,de Jurgen had hem wel pijn gedaan!
al bij al allemaal goe gefietst de eerste dag!meer weet ik niet wat schrijven,

vele groetjes van jullie sportbestuurder Marcel



Zondag 15 mei, Pinksteren. 2de rit van ons weekend.

Na een zalig ontbijt, tot in de puntjes verzorgd door een ravissante en superhartelijke televisiester, stonden 19 dapperen te popelen om de stijfheid van de dag ervoor uit de benen te fietsen.

Een achttal anderen - wegens de wet op de privacy zal ik hun namen niet vermelden- had besloten om een rustdag in te bouwen, wat echter in bepaalde gevallen anders uitgedraaid is dan voorzien. Enkelen hebben zich geweerd als een Duvel in een wijwatervat, waarvoor ze na afloop van hun loodzware tocht dan ook terecht beloond werden met een groene trui of een blauwe trui (nee: oog).

Rond 9u30 gaf Sam zijn briefing voor onze Brabantse Pijl, een tocht van een 65-tal kilometer naar Leuven en terug, over een paar pittige hellingkjes. Na een paar makkelijke kilometers kregen we al meteen een smerig klimmetje over kasseitjes onder de wielen geschoven. De hartslag ging bij iedereen onmiddellijk de hoogte in, de mannen met een metertje konden indrukwekkende cijfers voorleggen, de anderen waren gegarandeerd de tel kwijt.

De bergjes volgden elkaar in hoog tempo op: Huldenberg, Ijskelderlaan, Schavei, Smeysberg, Hertstraat, ... Waarschijnlijk mis ik er een paar, ik was wel even het Noorden kwijt: 17 %, dat zijn 2 Duvels of bijna 3 Orvallen.

Via welke windrichting speelt geen rol, we bereikten dé universiteitsstad. Waar alleen openbaar vervoer is toegelaten en dan nog enkel elektrisch, hebben wij gelukkig een niet-vervuilende camionette, heel energiezuinig bestuurd. Straf nummertje, Marcel!

Raf herkende vele plekjes, maar hield de geheimen gelukkig voor zich. Hij wou ons enkel meedelen waar het gebouw is waar je boeken kan lezen.

Na 13 keren een bordje Neerijse te zijn tegengekomen – je zou dan denken dat Overijse niet veraf kan zijn – en verschillende hellingkjes later kwamen we uiteindelijk toch in de buurt van “Ons Hotel”, maar niet zonder eerst nog die knoeft van een Hagaard omhoog te mogen knallen.

Een prachtig tochtje, waarin gorilla’s de basis leggen voor een goed eindschot en Wannes met de vingers in de neus de anderen een valling rijdt.

Fantastisch werk, Sam. Chapeau voor de wegkapiteins die er altijd nog een schepje bovenop mochten doen.

De rest van de dag, met gehaktballetjes in stoofvleessaus en Anderlecht kampioen, zit in het collectief geheugen.



16 mei, Pinkstermaandag. 3de rit van ons weekend.

Maandag was het ook allemaal goed!



Graptje, he.

Marleentje was iets te laat met de koffie, maar loste dat zoals altijd met een innemende glimlach op. Frank kreeg zijn eitjes. Koffers werden gepakt en ingeladen bij Sven, die zowel te voet als met de auto alle afstanden dubbel gedaan heeft.

Het eerste deel van de rit werd geleid door Raf en Gunther. Kasseien bergaf zijn nog moeilijker dan bergop, voor mij alvast. We kregen nog een paar hellingen om ons op uit te leven (lees: bijna laatste levensadem uit te blazen) maar namen dan voorgoed afscheid van de Brabantse heuvelzone. Een lekke band van Romain, de enige op 9.000 km, kon ons nauwelijks afremmen en zo bereikten we vlot na 55 kilometer de basiliek van Scherpenheuvel.

Een spaghetti of croque monsieur, nog vriendelijker bediend dan we het al een paar dagen gewend waren, zorgde voor een sportlijf barstend van energie. Een Duvel en een Leffe deden de rest. Snel nog even een schietgebedje in het heiligste der heiligen, een dwaze val vanuit stilstand, de drinkbussen vullen en weg waren we voor de laatste 75 km. Herman zorgde ervoor dat de ketters die nog niet bekeerd waren in Scherpenheuvel daartoe nog een laatste kans kregen in Averbode.

Goed gerodeerd en blijgemutst (hoewel sommigen de hele dag opvallend stil waren) bereikten we het veer in Hemiksem, waar we een paar honderd meters extra kregen zonder enige inspanning.

Door onze splinternieuwe potpolder werden de laatste kilometers afgemaald om onder luid applaus van vriendinnen en echtgenotes te arriveren bij Roos Pap. De Gorilla had makkelijk de rit kunnen winnen, maar wou de winstpremie niet delen met de ploeg en verkoos dus in het wiel te blijven.

Moe maar voldaan hebben we ons overgegeven aan de andere geneugten des levens, alweer hartelijk geserveerd door Marleentje!

Ploegmakkers, ’t was heel plezant. Iedereen bedankt voor het gezelschap. Kapiteins en rittenplanners, knap werk mannen. Bestuursleden, ’t was super georganiseerd, dikke pluim voor jullie voorbereiding.

Uw jongste medelid.(in koersdagen geteld)

Plaats een bericht

Naam: Bericht: Tik volgende code hieronder: